Carstvo Inka
Carstvo Inka je nastalo u XIV veku, u pretkolumbovskoj Americi, a u sastavu carstva su bili delovi Ekvadora, Perua, Bolivije, Argentine i Čilea.
1533. godine, ubistvom Atavalpe, poslednjeg cara Inka, koga je ubio konkvistador Fransisko Pizaro, počinje doba španske vladavine.
Inke su u XII veku, pod vođstvom Manko Kapaka osnovali grad državu Kusko.
1438. godine, pod vođstvom Pačakutija započinju ekspanziju, i pod svoju kontrolu stavljaju veći deo Anda. Kraljevstvo Kusko, Pačakuti je reorganizovao u carstvo, u vid feudalnog sistema, gde su Inke imale centralnu vlast, a četiri regionalne vlasti imale svoje vođe.
U oblasti koje je nameravao osvojiti, Pačakuti je slao poruke vođama, pri tome šaljući skupocene poklone i obećavajući bogatstvo, ukoliko se pridruže njegovom carstvu. Većina bi to prihvatila i postala deo carstva.
1463. godine, Tupak Inka, Pačakutijev sin započeo je osvajanje severa. Nakon Tupak Inke, njegov sin Huajna Kapak, osvojio je velike teritorije na jugu.
Za Maču Pikču, sveti grad Inka, se smatra da ga je izgradio Pačakuti.
Bogatstvo Inka zasnivalo se na zemlji i radnoj snazi. Njihovo geslo glasilo je „ Svi moraju raditi, niko ne treba da radi previše ili predugo, niko ne treba trpeti nestašicu“.
Religija je kod Inka bila veoma važna. Verovali su u Majku zemlju, Majku more, boga Sunca, boga Meseca, bogove Zvezda. Sunce na zemlji je predstavljao sam Inka, a iznad svih bogova, smatrali su da je Viracocha, bog tvorac, učitelj sveta.
Manko Kapak se smatra za osnivača dinastije Inka, koja je zahvatala 12 generacija.
Pomenuti Fransisko Pizaro je predvodio španske konkvistadore, koji 1526. godine dolaze do teritorije Inka. Manko Inka, kojeg španci postavljaju na vlast posle ubistva njegovog brata Atavalpe, nakon prvobitne saradnje, a posle i sukoba sa špancima, povlači se u planine, gde on i njegovi naslednici vladaju još 36 godina.
1572. godine, otkriveno zadnje uporište Inka, ubijen Mankov sin, Tupak Amaru, zadnji vladar Inka, čime je okončan otpor španskom osvajanju.
