Opsada Beograda (1440) – Prvi Turski napad na Beograd
Pod ugarskom vlašću Beograd je ostao oko 100 godina (1427—1521). Prilike su se u njegovoj okolini bitno izmenile. Srbija je preživljavala godine pune borbi za opstanak. Kada su Turci 1439. godine prvi put osvojili Srbiju i Smederevo, u Beogradu je privredni život skoro zamro. Beograd je geografski, etnički i privredno bio deo Srbije i mogao se jedino razvijati u vreme postojanja tesnih veza sa zaleđem. Kada su one bile prekinute, grad je bio paralisan. Dalji ozbiljan udarac gradskom životu donela je turska opsada Beograda 1440. godine.
Kolika se pažnja posvećivala osvajanju Beograda, najbolje pokazuje činjenica da su u XV veku Turci pristupali opsadi grada tek posle temeljnih višemesečnih priprema. Nema sumnje da je tome u mnogome doprinosila neosvojivost njegovih bedema. Dva puta su Turci u XV veku pokušavali da ga osvoje. Oba puta su to činile ogromne vojske koje su predvodili sultani, s najboljim vojskovođama carstva. Posle pokorenja Srbije 1439. godine, osvajanje Beograda je za Tursku bilo veoma važno, pošto je on predstavljao veliku prepreku za dalja osvajanja Ugarske.
Turska doživljava poraz (1440)
Sultan Murat, u proleće 1440. godine, s velikom i dobro opremljenom vojskom pojavio se pod zidinama Beograda. Svi prilazi gradu bili su zaposednuti, pristupilo se bombardovanju i miniranju pojedinih objekata. Grad je branila malobrojna vojska hrišćana koju je predvodio Jovan Talovac. Prema nekim ugarskim izvorima topovska paljba čula se sve do Segedina. Napori napadača da prodru u grad nisu uspeli. Sedmomesečna borba završila se turskim porazom. Sultan se morao odreći dalje opsade. Povukao se, smatrajući ovaj neuspeh i svojom ličnom sramotom.
Sklapanje ugarsko-turskog mira 1444
Gradu je produžen život, ali se on nije mogao u potpunosti oporaviti. Tek kada je sklapanjem ugarsko-turskog mira 1444. godine despot Đurđe Branković povratio severni deo Srbije s najvažnijim gradovima i Smederevom, stvoreni su uslovi da se život u Beogradu koliko-toliko normalizuje. Tada je i tursko utvrđenje na Avali došlo u srpske ruke. Trgovački karavani ponovo kreću ka Beogradu, obnavljaju se stare i sklapaju nove poslovne veze.
No. mira više nije bilo na ugarsko-turskoj granici. Borbe su vođene u Srbiji, često na domaku Beograda i za njega. Samo uporni Dubrovčani nastavljaju s poslovanjem u Srbiji i Beogradu. Rudnik Rudišta, koji se nalazio nedaleko od Beograda, pružao je uslove za unosne poslove. U njemu se vadilo zlato, srebro i druge rude, kojima se tada najviše trgovalo. Tu se nalazila i kolonija dubrovačkih građana. Ovu aktivnost presekla je nova velika ofanziva Turaka protiv Beograda.
